woensdag 12 december 2012

de omstekoppe kerstboom


                      
meester Korneel, zijn klas (en natuurlijk directeur Zwarfdreumer en mevrouw Krankheimer) op zoek naar goed nieuws

Kijk eens anders naar nieuws
Kijk eens naar ander nieuws
Kijk eens omstekop...

fijne omstekoppe kerst gewenst!

Jelte


de omstekoppe kerstboom

 ‘Meester, er wordt op de deur gebonsd’, riep Charlie.
We zaten gezellig in de klas, een beetje niets te doen, op weg naar de kerstvakantie. Verstrooid keek meester Korneel op uit het boek dat hij las.
Hij fronste zijn wenkbrauwen en mompelde:
‘Ach ja, natuurlijk, dát is het.’
 Elle Mieke en Charlie keken elkaar hoofdschuddend aan.
‘Wat is het, meester?’, vroeg Elle Mieke.
Meester antwoordde in eerste instantie niet. In plaats daarvan stond hij op uit zijn luie stoel en liep naar de deur.
‘Komt er nog wat van’, klonk het schel dwars door de deur.
We herkenden de stem van mevrouw Krankheimer, de schoolschoonmaakster.
Meester Korneel haastte zich en gooide de deur met een wijds gebaar open. In de deuropening verscheen een kerstboom. Aan het gezucht te horen had mevrouw Krankheimer moeite om de kerstboom over de drempel te krijgen.
‘Je zou me kunnen helpen, Korneel’, riep ze dwars door de kerstboom heen.
‘Ja, dat zou je kunnen doen, meester’, zei Humphrey.
Meester haalde zijn handen uit zijn zakken
Zuchtend lukte het meester Korneel en mevrouw Krankheimer om de kerstboom het lokaal in te krijgen.
‘Nou, plezier ermee’, zei mevrouw Krankheimer kortaf.
Meester sleepte de boom naar het midden van de klas.
We legden onze leesboeken op tafel en keken toe.
‘Dit jaar gaan we het anders doen’, zei meester Korneel.
‘Dat is dan wel bijzonder’, zei Humphrey. ‘Dan doen we dus een keer normaal want je doet altijd al anders. Als je nu anders doet dan anders doe je weer normaal.’
Meester keek wat ongelukkig maar hij reageerde niet. In plaats daarvan dook hij de berging in.
Vreemde geluiden kwamen de klas in en toen meester Korneel het lokaal weer binnen kwam waren we niet echt gerust.
Hij had een hamer bij zich en een flink stuk scheepstouw. Hij sleepte de ladder achter zich aan en zette die naast de kerstboom.
‘Wat doe jij nou, meester?’, vroeg Okki.
‘Geen idee’, zei meester. ‘Het moet anders dit jaar. Ik ben het zat. Ik ben er flauw van. Het moet maar eens afgelopen zijn.’
‘Wat moet afgelopen zijn, meester?’, vroeg Elle Mieke.
‘Al dat negatieve gedoe. De kranten staan vol met dingen die níet goed gaan. Oorlogje hier, hongersnoodje daar, ongelukje zus, geen geld zo, geen van dit en van dat, geen gezus en gezo. Dat dus, daar heb ik genoeg van. En weet je waarom iedereen het over slecht nieuws heeft?’
Hoofdschuddend keken we elkaar aan.
‘Omdat het te goed gaat. En het is niet leuk om over leuke dingen te horen. Dat is zo gewoon. Er gaat veel meer goed op deze wereld dan dat er fout gaat. Daar moeten we het maar eens over hebben.’
We knikten.
‘En daarom…’
Meester maakte zijn zin niet af. In plaats daarvan timmerde hij een plankje aan de onderkant van de kerstboom. Vervolgens bond hij het stuk scheepstouw om de plank en zette de ladder neer.
‘Bedoel je met goed nieuws dat ik bij judo de beenveeg heb geleerd?’, vroeg Charlie.
Meester Korneel knikte.
‘En dat ik kerstkransjes heb gebakken zonder dat ze zwart werden?, vroeg Elle Mieke.
‘Of dat ik deze zomer vissen uit de vijver heb gered die te weinig zuurstof hadden’, vroeg Humphrey.
‘En dat ik met losse handen kan fietsen’, zei Jorien.
Meester straalde.
‘Kijk, dat bedoel ik dus. Er gaan veel meer dingen wel goed dan niet. En daarom deze kerstboom.’
Meester haalde drie plafondplaten uit het plafond en zette die op de grond. Hij pakte het scheepstouw en deed dat over een houten balk die zichtbaar was geworden. Hij daalde van de trap af en trok aan het touw. De kerstboom kwam, met de onderkant als eerste, los van de grond. Het scheepstouw schuurde om de balk terwijl meester de kerstboom omhoog trok, net zo lang tot de top van de boom anderhalve meter boven de grond hing. Het uiteinde van het touw knoopte hij vast aan de plank bij de stam van de kerstboom waarna hij van een afstandje keek naar zijn kunstwerk.
We applaudisseerden en meester maakte een buiging.
‘Toen ik jong was…’, begon meester Korneel.
‘Ben je jong geweest, meester?’, riep Charlie er tussen door.
Meester gaf Charlie een aai over zijn bol en vertelde verder.
‘… toen gebruikte ik vaak het woord omstekop. Als ik onderste boven hing op een duikelrek dan zag ik de wereld omstekop. Als ik op de bank in de kamer lag dan fantaseerde ik dat ik op het plafond kon lopen en omstekop kon kijken. Dan zag de kamer er opeens heel anders uit. Deze kerstboom, jongens en meisjes, is een omstekoppe kerstboom. En we gaan hem nu optuigen.’’
Het daaropvolgende half uur waren we bezig om de kerstboom te versieren. Om de beurt zochten we een kerstbal uit en hingen die in de omstekoppe boom.
Meester Korneel keek er van een afstand naar en wreef zich over de kin.
‘Stop maar even’, riep hij.
‘Kijk, nu hebben we een mooie boom maar ik mis nog wat…’
‘Dat denk ik ook wel eens, meester. Dat jij wat mist bedoel ik’, zei Charlie.
Meester glimlachte.
‘Directeur Zwarfdreumer komt straks vast commentaar leveren op onze geweldige boom. Hij zal er niets van snappen maar ik heb een idee.’
Meester liet even een stilte vallen. Hij liep naar zijn bureau, pakte een schaar en een vel papier en knipte een cirkel. Hij pakte een stift en schreef op de cirkel.
‘Straks maakt iedereen zijn eigen kerstbal en op die kerstbal schrijf je je goede nieuws van dit jaar. Dat hangen we in de boom, in onze goed nieuws kerstboom.’
We knikten instemmend en gingen aan de slag. Binnen twintig minuten hing de boom vol met onze goed nieuws ballen.
Tot slot pakte meester Korneel de piek en hing die onder aan de top van de boom.
‘Dus dit is hem’, zei meester.
Opeens werd de deur van het lokaal open gegooid.
Mevrouw Krankheimer en directeur Zwarfdreumer stormden naar binnen.
‘Kijk! Kijk dan!’, brieste mevrouw Krankheimer. ‘Hij zou ook eens een keer normaal doen’, zei ze tegen de directeur.
‘Tja, dit is wel weer eens wat anders dan anders’, mompelde hij.
‘En dus is het gewoon’, zei Charlie.
Directeur Zwarfdreumer en mevrouw Krankheimer stonden plotsklaps stil.
‘We hebben een omstekopboom’, zei Elle Mieke in de stilte die was gevallen.
‘Met goed nieuws kerstballen’, vulde Humphrey aan.
‘Iedereen heeft goed nieuws opgeschreven. Lees maar eens’, zei Okki die naar de boom was gelopen.
‘Omdat op het nieuws zoveel slecht nieuws is’, zei Majorie.
Okki las een kerstbal:
‘Ik kan een fietsband plakken wanneer die lek is. Dat heeft Jorien geschreven.’
‘Dat is knap’, zei directeur Zwarfdreumer. ‘Dat kan ik zelfs nog niet.
‘En deze. Hier staat op dat Gjalt geen last meer heeft van nachtmerries.’
‘Dat is mooi’, zei mevrouw Krankheimer. ‘Dat lukt mij zelfs nog niet.’
‘En Henke schrijft dat zijn vader en moeder getrouwd zijn.’
‘Ik snap het’, zei directeur Zwarfdreumer. ‘Dat is een warm idee. Maar vertel eens, wat heeft meester Korneel er opgezet dan?’
Okki zocht de goed nieuws bal van meester maar die was onvindbaar.
‘Nou, Korneel, vertel eens, wat staat er op die van jou?’, vroeg mevrouw Krankheimer.
Meester Korneel zuchtte.
Hij keek naar zijn tafel en dan naar ons.
Okki zag de ogen van meester naar de tafel gaan en liep er naar toe.
Ze pakte de cirkel en las:
‘Dat het mij steeds beter lukt om goede gesprekken te voeren met directeur Zwarfdreumer’ las Okki.
‘Nou, dat is mooi’, zei directeur Zwarfdreumer. ‘Dat valt mij inderdaad ook op’, mompelde hij er achter aan en glimlachte zuinig.
‘Ik ben nog niet klaar hoor’, zei Okki.
‘…En dat mevrouw Krankheimer eigenlijk een schat van een bizoender mens is’, las Okki.
Mevrouw Krankheimers ogen werden groot.
‘Meen je dat, Korneel’, vroeg ze stilletjes.
Meester Korneel knikte.
Charlie draaide op zijn stoel en lachte.
‘Meester. Je zegt toch altijd dat bizoender zo bijzonder is dat je het zou willen kussen?’
Meester knikte. Alle kinderen knikten.
Meester liep naar mevrouw Krankheimer en gaf haar een kus op de wang.
‘Een goed nieuws kus, een kerstkus’, zei hij.
Mevrouw Krankheimer glimlachte.
‘Eigenlijk ben je wel een geschikte peer’, zei ze, om er even later aan toe te voegen: ‘Maar je zorgt er wel zelf voor dat die kerstboom weer gaat landen als het vakantie is. En dat je hem zelf afvoert!’
Meester Korneel knikte.
Okki hing de woorden van meester Korneel in de omstekoppe kerstboom tussen al het andere goede nieuws.
Directeur Zwarfdreumer sloeg meester Korneel bemoedigend op de schouders en liep samen met mevrouw Krankheimer het lokaal uit.
‘Dat moeten meer scholen doen… zo’n goed nieuws boom’, zei directeur Zwarfdreumer.
‘Mee eens’, zei meester Korneel. ‘Daar ben ik het helemaal mee eens.’


Jelte van der Kooi.
Meester Korneel, wie kent hem niet!
Al een paar jaar loopt hij met mij mee.
Vorig jaar verscheen er een glossy magazine waarin zeven bizoendere verhalen staan:


Ook komt meester Korneel op scholen.
Hij vertelt zijn bizoendere avonturen (verhalen zo bijzonder dat je ze zou willen kussen).
Wil je meer weten over meester Korneel, over zijn optredens of waar het magazine te koop is, mail me dan even:
ziener@online.nl
En misschien zei je me dan een keer bij je op school, of geef je me de opdracht om een meester Korneel te schrijven, speciaal voor jou!


  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten