de stoel van Kind

Deze tekst staat op de facebook pagina van Jacqueline Zomers

Willem Kind

Geboren op 1 oktober 1947 te Rotterdam volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in die std en bij ILigio Signori te Parijs.

De Beeldtaal van Willem Kind kent een grote eigenheid en is daarmee zeer duidelijk herkenbaar. Tijdens het lassen van zijn werk voegt hij steeds meer van het zelfde materiaal toe. Daardoor lijkt zijn beeldopbouw sterk op boetseren met als resul

taat een krachtig en bovenal spannend werk. Hij speelt in zijn figuraties met extreem dunne beeldvormen. ze schijnen kwetsbaar, maar zijn dat niet. De spanning in zijn beelden, dit spelen met het materiaal en het ogenschijnlijke tarten van natuurwetten kenmerken zijn beeldtaal. Zijn beelden karakteriseren de mens in veelal herkenbare maar dikwijls zeer uitlopende situaties. Zijn werk blijft daarmee boeien en is zeer toegankelijk.

Willem Kind is onder andere bekend van De Kop van Borger, vorig jaar te gast in de tuin van Lubbelinkhof. Nu hebben wij de Koningsstoel van Willem Kind in de tuin, en je mag er naar kijken, het aanraken en er zelfs op zitten ... Tot ziens bij Lubbelinkhof

Ze vroeg via twitter of iemand een gedicht had over stoelen…
Ik heb er toen maar een paar geschreven, speciaal voor dit beeld, deze stoel, deze tuin…


1. avonddag

waar de zon schaduw zoekt
rust mijn traagheid verder uit
ik kijk met gesloten ogen
naar herinneringen aan vandaag

waar het gras woorden vindt
kalmt mijn bedachtzaamheid
ik voel met ontblote voeten
en weet dat ik leef, ik leef

waar door de lucht gedachten zweven
voelt mijn traagheid bedachtzaam
haal ik woorden uit de schaduw
mijmer ik de dag tot een avond.

2. in het gras bij de stoel van Kind

dans met me zonder woorden
zonder de woorden van vandaag
de woorden die onuitgesproken
tussen ons in blijven zweven

zing met me zonder woorden
zonder de woorden van morgen
de woorden die zich gaan vormen
tussen ongeschreven regels door

vrij met me zonder woorden
zonder de woorden van gisteren
de woorden die glimmend lachen
dolend rond jou en mij

leef met me zonder woorden
zonder de woorden van nu
de woorden die we lezen
jij bij mij en ik bij jou

3. onsje rust

ik heb een onsje rust gevonden
zonder dat ik heb gezocht
het lag op deze stoel
opgesloten in ragfijne druppels

ik heb een onsje rust gevonden
het water raakte me zacht
op het moment dat ik ging zitten
en mijn ogen zuchtend sloot

ik heb een onsje rust gevonden
hier in deze stoel, ga zitten,
sluit je ogen en voel dat de dauw
jou ook ragfijne rust zal brengen

ik heb een onsje rust gevonden

4. levensstoel

deze stoel loomt zich door de dag
weet van de baan van de zon
de gang van knipogende schaduw
van het groeien van het gras

deze stoel stilt zich door de dag
weet van het ritme van een etmaal
de ochtend middag avond nacht
van het tempo van de tijd

deze stoel traagt zich door het leven
weet van ieder die in hem zit
de verhalen, geheimen, liefdes
doorgegeven blijvende geschiedenissen

deze stoel traagt zich lomend door de stilte
weet van de baan van de zon
van het ritme van een etmaal
van mij, van jou, van het leven

Jelte van der Kooi
20 augustus 2012