Onderhuids

Ik ga onder je huid zitten.

De versroman. Zo overal om je heen dat het onder je huid zit.
Een paar weken geleden plaatste ik mijn eerste blog over het genre ‘versroman’.
Ik kreeg van lezers terug dat ze het genre niet kenden.
Dat was juist de reden om er over te schrijven.

Waarom? Omdat ik het geweldig vind om versromans te lezen. Maar vooral om ze te schrijven.

Onbekend bij velen dus. Mijn missie is om van onbekend bekend te maken.

En daarbij is de vraag gerechtvaardigd of het versroman genre wel zo onbekend is.

Mijn antwoord: Nee.

Iedereen kent versromans.
De popmuziek zit er vol mee: kleine verhalen, op muziek gezet.
Het meest treffende voorbeeld daarvan is het volgende lied. Zonder refrein, met korte, associatieve zinnen die beelden oproepen zonder dat ze benoemd worden. Dat zou een vers uit een versroman kunnen zijn. Sterker nog: het is al bijna een versroman.

Mijn stelling derhalve:
Versroman! Zo overal om je heen dat het al die tijd al onder je huid zit.

Mijn missie: zichtbaar maken!

Jelte

Abel - onderweg

Ik doe de deur dicht 
straten lijken te huilen 
wolken lijken te vluchten 

Ik stap de bus in 
mensen lijken te kijken 
maar ik wil ze ontwijken 
voordat ze mij zien 

Het is allang verleden tijd 
dat je mijn verjaardag niet vergat 
je onvoorwaardelijk koos voor mij 

Ik zie de velden 
langs mij heen gaan huizen 
het is stil achter de ruiten 
je kan mij zien 

In blauw verlichte treinen 
je hart is zo dicht bij me 
maar het klopt niet 

Het is allang verleden tijd 
je zwarte haren en je lach 
dat je hele wereld voor mij was 
er zit een veel te diep in mij 

dat ik mocht delen wat jij had 
je door me haren ging en zei: 

je kent mijn stem niet 
wie ik ben is wat je nu ziet 
wil je dansen met illusies, in gedachte 

ben je verder dan het heden 
wil je terug naar je verleden 
zegt je dat iets 

Het is allang verleden tijd 
rode wijn op het terras 
dat je hele wereld voor mij was 
er zit een veel te diep in mij 

Maar ik vergat hoe jij me zag 
dat ik zo anders ben dan jij 

Ik loop de straat in 
maar het zal me nooit verwarmen 
omdat het mij niet kan omarmen 
wie zou mij zien 

Het liefst zou ik willen schreeuwen 
ik zou oneindig willen schreeuwen 
maar het gaat niet 

Jij bent niet alleen van mij 
kan de wereld laten zien 
dat het zo beter is misschien 
het is allang verleden tijd 

Dat ik vergat hoe jij me zag 
en ik zo anders ben dan jij 

Bovenstaande vers(roman) is natuurlijk ook te zien:

http://www.youtube.com/watch?v=-WNo6YdN8u0

Eerdere blogs over dit onderwerp:
1 http://leesrijk.blogspot.com/2012/01/verse-novel-onleesbaar.html

2 http://leesrijk.blogspot.com/2012/01/eigenwijze-schrijfnerd-is-er-klaar-mee.html
3 http://leesrijk.blogspot.com/2012/01/verse-novel-wordt-trending-topic.html
4 http://leesrijk.blogspot.com/2012/01/ik-draaf-door.html